Jej zmysły od razu obudziły się. - Nie wyjedziesz - jęknął. Nie mógł tego znieść. Ani przez chwilę. -Nie, proszę, Lauro. Proszę! -pisnęła Kelly, a w jej głosie wyraźnie słychać było przerażenie. -Na razie nigdzie nie wyjeżdżam, myszko. Jeszcze nie -dodała ciszej do Richarda. Sama się zastanawiała, jak w ogóle może myśleć o odejściu od niego. - Mówiłam ci. To nie może trwać wiecznie. Schylił głowę. Jego usta były zaledwie ułamek centymetra od jej warg. - Ale będzie trwało. Ze względu na Kelly, mówił szeptem. Laura wiedziała, że ma rację. Niech go licho. - Wrócimy później do tej rozmowy, panie Blackthorne - tyl ko tyle na razie powiedziała. Chwilę później Laura obróciła się na pięcie i podeszła do Kelly. -Czy jesteś zła na tatusia, Lauro? - zapytała Kelly, gdy wzięła ją za rękę. http://www.akcesoria-bhp.com.pl że serce ścisnęło się w niej ze szczęścia. – Wybrała... właśnie nas. Richard cofnął się, zaskoczony tą informacją. To niemożliwe! Dlaczego tak szybko?! Spojrzał na żonę, spodziewając się szczęścia w jej oczach i uśmiechu, który sam z trudem zdołał przywołać. Nic z tego. Czuł, że nie jest jeszcze gotowy. Starał się zachować spokój, który zresztą rzadko go opuszczał. – Jesteś pewna, że... nas wybrała? Być może rozważa tylko naszą kandydaturę, ale tak naprawdę... Kate pokręciła głową. – Jestem pewna. Ellen chce się z nami spotkać na początku przyszłego tygodnia, żeby omówić całą sprawę.
Chcę... chcę podjąć najlepszą decyzję. Ellen pokiwała głową. – Jestem pewna, że Richard i Kate to zrozumieją, a ty idziesz we właściwym kierunku. To wymarzeni rodzice dla twojego dziecka. Julianna spojrzała na biurko. Wystarczyłaby chwila, a poznałaby nazwisko Richarda. Nagle przyszedł jej do głowy pewien pomysł. Sprawdź bliskości Johna Powersa. W dodatku Emma bardzo utrudniała im poszukiwania. Zrobiła się tak marudna, że Kate musiała na zmianę z Julianną wciąż się nią zajmować. Kołysały ją i śpiewały kołysanki, ale niewiele to pomagało. Dziewczynka prawie cały czas się mazała. Kiedy wreszcie około drugiej skończyli, Kate czuła tępe dudnienie w skroniach. Bolały ją też oczy i plecy. Po raz pierwszy od spotkania z Lukiem zaczęła tracić nadzieję. Nie była w tym uczuciu odosobniona, tyle że Julianna od razu po powrocie do hotelu pogrążyła się w swoim świecie. Natomiast Luke chodził nerwowo z kąta w kąt. Kiedy próbowała go zagadnąć, odburknął coś takim tonem, że poniechała dalszych prób. Kate obserwowała go przez moment, a potem przeniosła wzrok na