czasu spędzał w podróżach, reprezentując kraj na arenie międzynarodowej. Prowadził bardzo intensywny tryb życia: ciągłe spotkania, konferencje, rauty, bale charytatywne. Poznał życie ze wszystkich stron. Bywał w krajach dramatycznie zmagających się z nędzą i w światowych supermocarstwach. Odwiedzał walące się szpitale, widywał nędzarzy i osierocone dzieci, a także światowych przywódców zasiadających w kapiących od przepychu gabinetach i pławiących się w luksusie, których od świata upokorzenia i nędzy dzieliła odległość paru kilometrów. Po śmierci żony Federico znacznie ograniczył obowiązki reprezentacyjne. Starał się jak najwięcej czasu poświęcać synom. Rzadko wyjeżdżał, zazwyczaj przebywał w pałacu. Pewnie też trochę go to męczyło, podobnie jak Pię. Tylko że ona wkrótce stąd wyjedzie. Federico był w zupełnie innej sytuacji. - Przestań zawracać sobie nim głowę - przykazała sobie na głos, mijając jadalnię i kierując się do kuchni. Jednak wciąż miała przed oczami twarz przystojnego księcia. http://www.aptekavitaminka.pl - Coś przegapiłem? - zapytał Sinclair, opadając na wolne miejsce obok Kingsfelda. Sąsiedzi natychmiast go uciszyli syknięciami. - Nic ważnego - powiedział szeptem hrabia. - Co się stało, Sin? - Przez ciebie Vixen myśli, że ożeniłem się z nią na złość Marleyowi - odwarknął. Nie musiał udawać gniewu. Hovarth zabił mu brata, a teraz przekreślał szanse na szczęśliwe życie z Victorią. - My tylko żartowaliśmy. Nie sądziłem, że twoja żona potraktuje moje słowa poważnie. - Ale potraktowała. Dziś rano wyjechała.
wielką ochotę ją przepytać, ale nie chciał tego robić przy Madison i J.T. Dzięki temu udało im się trochę popracować nad trasą wyprawy. W południe, zgodnie z zapowiedzią, pojawił się Plato Rabedeneira. – Rany boskie – westchnął Rob, patrząc przez okno na wielką, lśniącą czarną limuzynę. Sprawdź – Zabrudziłem fotel w samochodzie. – To prawda! – zawołała Madison. Sebastian niespodziewanie stanął obok Lucy i spojrzał na chłopca. – Nic mu nie będzie. To przez to suche powietrze i kurz. Madison patrzyła na niego szeroko otwartymi oczami, wyraźnie oszołomiona. Lucy skupiła się na synu. – Czy możemy skorzystać z twojej łazienki? – Nie mam łazienki. Woda jest w pompie za domem – odrzekł Sebastian i spojrzał na Madison. – Umiesz obsługiwać pompę? Dziewczyna potrząsnęła głową. – Czas już, żebyś się nauczyła – rzekł spokojnie.