- Są różne sposoby. W niektórych grach bardziej się liczy zręczność niż szczęście. - Na przykład w jakich? - W wiście i grze w dwadzieścia jeden. To nie one narobiły mi kłopotu, tylko te hazardowe, jak faraon. A ja potrafię grać ostrożnie. Co prawda zazwyczaj robię inaczej - przyznał po chwili. - Och, Boże - jęknęła z niedowierzaniem. - Spróbuj mi zaufać. Wiem, że jest ci trudno, ale... Becky nadal wyglądała przez okno dorożki, mimo iż czuła jego wzrok na sobie. - Wydaje mi się, że nie mam wyboru. Wkrótce potem pojazd się zatrzymał. Alec wyskoczył pierwszy i pomógł jej wysiąść. - Gdzie jesteśmy? - mruknęła, osłaniając oczy przed blaskiem południowego słońca. Stali przed imponującą budowlą w palladiańskim stylu. - To Knight House, dom mojego najstarszego brata Roberta. Nikogo tu teraz nie ma - dodał, widząc jej niepokój. - Cała rodzina wyjechała na lato do Hawkscliffe Hall w Yorkshire. Pod' koniec tego miesiąca ma przyjść na świat drugie dziecko Roberta. Wszystkie kobiety chciały być przy jego żonie, żeby pomóc w razie potrzeby. Jacinda i Lizzie także tam pojechały, razem z mężami.; Demon i Lucyfer też. - Demon i Lucyfer?... - Damien i Lucien, bliźniacy, moi bracia. - Czy to ładnie przezywać tak brzydko własnych braci? http://www.bytoviahpu.pl - Och... - westchnęła, lecz ku jego uldze przestała go wypytywać. Prowadząc ją ku okazałej bramie, Alec z tęsknotą rozmyślał o bliskich. Szczerze pragnął, aby Bel szczęśliwie powiła dziecko. Młoda księżna stała się najważniejszą osobą w rodzinie, odkąd Robert poślubił ją kilka lat temu. Alec nie wspomniał Becky, że lekarze z jakiegoś niewiadomego powodu uznali ciążę Bel za zagrożoną i z tego powodu wolał nie sprawiać krewnym kłopotu, przyjeżdżając do Hawkscliffe Hall. Gdyby napisał do Roberta z prośbą o radę, Bel od razu dowiedziałaby się o wszystkim - Robert nie umiał niczego ukryć przed żoną. A Alec nie chciał, by niepokój odbił się na zdrowiu jej lub dziecka i wołał nie odciągać uwagi brata od żony w tak krytycznej chwili. Mógłby się porozumieć z bliźniakami, na przykład z wyrozumiałym Lucienem - bo trzeźwy Damien wciąż był na niego wściekły za to, że wyłudził pożyczkę od jego żony Mirandy. Alec wiedział, że nie powinien był tego robić, jednak znalazł się w sytuacji bez wyjścia, a poza tym pozostawał w jak najlepszych stosunkach z tą kruczowłosą, posągowo
Jak miło było się śmiać po tych kilku okropnych dniach... Boże! Co ona robi? Co za zuchwalstwo! Ale wszystko było lepsze od Kozaków. - Nie obchodzi mnie lord Draxinger - mruknęła. - A mój drugi przyjaciel, Rushford? Ten, którego kopnęłaś? - Też nie! - Kiedyś zostanie markizem. Sprawdź wszystko mieszać. Jestem winna śmierci tamtego człowieka! - Przecież uwolniłaś go i próbowałaś mu pomóc! To nie ty pozbawiłaś go życia. Dałaś mu jedyną szansę ocalenia. Postąpiłaś słusznie. Większość innych ludzi po prostu by uciekła. Ty zdołałaś go przynajmniej wydostać z tej katowni. - Jak mogłam nie widzieć, co się dzieje tuż pod moim nosem! Nadal nie wiem, kim był ani dlaczego został uwięziony. A najgorsze, że zgubiłam gdzieś ten medalik. Czuję się okropnie! - Zrobiłaś wszystko, co mogłaś. Nie wolno ci się oskarżać. Odzyskamy twój dom, a potem z pomocą wieśniaków przeszukamy wrzosowiska i odnajdziemy medalik. A twojemu kuzynowi zbrodnia nie ujdzie na sucho. Obiecuję ci! - Tak mi ciężko na duszy! - Becky ukryła twarz na jego ramieniu. - Rozumiem... Ale nie jesteś już sama. Cokolwiek się zdarzy, razem stawimy temu czoło. I jeszcze coś. Nie będą spuszczał z ciebie oka, póki to wszystko się nie skończy.