ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY Gdy Laura wychodziła, dziewczynka prawie spała, ale gdy teraz do niej zajrzała, Kelly zniknęła. I nie odpowiadała na wołanie. Laura otworzyła drzwi do jakiegoś pokoju, zajrzała do środka, a potem poszła do następnego. Zawołała. Cisza. Cały dzień były zajęte, bardziej ze względu na nią, niż na Kelly. Laura starała się jakoś oderwać myśli od Richarda. Bezskutecznie. Nawet po konnej przejażdżce, godzinach spędzonych na plaży i zabawie na huśtawkach wciąż czuła jego dotyk. Jej ciało nadal paliła gorączka i nękał głód. Nie zmienił tego nawet zimny prysznic. - Kelly? - zawołała, zaglądając do pustego pokoju. Mówiła przez coraz bardziej ściśnięte gardło. Zaczynała ją ogarniać panika. Szła z pokoju do pokoju, a potem szybko pobiegła do zachodniego skrzydła, gdzie znalazła tylko swoje farby i sztalugi. Spojrzała z odrazą na piżamę. Przypomniała sobie, jak łatwo się jej pozbyła, gdy tylko Richard ją dotknął. Zebrała rzeczy z podłogi i ruszyła dalej. Zaglądała w każdy kąt. - Pokaż się, księżniczko. To przestało być zabawne - pro http://www.lekarzewarszawa.com.pl/media/ – Sama nie wiem, po co go zachowałam. Przecież nigdy tam nie wrócę. – Nigdy nie mów ’’nigdy’’ – rzekł dziarsko Luke i zatarł ręce. – Powers na pewno nie spodziewa się, że przejdziemy do ataku. Nareszcie wiemy, od czego zacząć. Julianna wyglądała na przerażoną, Kate też nie miała zbyt pewnej miny. – Jesteś pewny, że CIA się nim zajmie? – Mój kontakt tak uważa – odrzekł. – Musimy tylko dostarczyć im odpowiednichdowodów, że zdradził firmę i stał się renegatem. – Spojrzał na Kate i Juliannę. – No i musimy go sprowokować. – Dobrze – mruknęła Kate i spojrzała na Juliannę. – I co ty na to?
kiedyś Richard. Ktoś mógł porwać dziecko dla okupu. Przez tylne drzwi zajrzał Dewey. - Ani śladu małej. Laura kiwnęła głową i pobiegła schodami na górę, przeskakując po dwa stopnie. Liczyła na to, że Kelly wróciła do pokoju. Nic z tego. Kredki i książeczka do kolorowania nadal leżały na Sprawdź -Oczywiście, wasza lordowska mość, jak mogłam być tak głupia, żeby myśleć, iż troszczy się pan o własną córkę - powiedziała z goryczą i odwróciła się na pięcie. Uparty, źle wychowany, niegrzeczny. Od jej ojca dostałby w zęby za takie potraktowanie kobiety. Laura poszła do swojego pokoju. Stanęła w progu jak wryta. Widok zapierał dech w piersiach. Pokój był urządzony z przepychem. Dywan i zasłony komponowały się ze stylowymi meblami. Całość robiła bardzo dobre wrażenie. Duże łóżko z baldachimem ustawiono w rogu, ukryto pod draperiami, grubą warstwą kołder i stertą poduszek. Podobnie jak cały pokój, utrzymane było w kolorach burgunda, gołębiej szarości i bieli. Przy ścianie obok drzwi stało barokowe biurko, a na nim komputer.