przed nimi po ewentualnym ślubie, był wręcz niemożliwy do ogarnięcia. Jakaś część Milli była śmiertelnie przerażona. On przecież an43 451 mówił nie tylko o ślubie, ale także o dzieciach. Jak ona w ogóle zdołałaby...? - Małżeństwo nie byłoby mądrym ruchem - powiedziała. Odwrócił się i spojrzał na nią tymi ciemnymi, bezdennymi oczami. Wpatrując się w twarz Milli, czekał na jej dalsze słowa. - Naszymi problemami emocjonalnymi dałoby się chyba załadować kilka tirów. Ja chyba muszę zacząć chodzić na psychoterapię - zaśmiała się gorzko. - A ty jesteś płatnym mordercą. Jakie to daje perspektywy na przyszłość? Jeszcze nawet nie wiem, co chcę dalej robić. Czy trzymać się Poszukiwaczy, czy może zostać nauczycielką, co dawno już chciałam zrobić. Chciałabym i teraz, ale... jak? Jestem dobra w odnajdywaniu ludzi. Tylko czuję... takie zmęczenie i... - Strach. http://www.medycyna-i-zdrowie.net.pl Nic dziwnego, że miał wyłączoną komórkę. Nic dziwnego, że wymknął się w środku nocy. Nie wziął listy dla Milli ani po to, żeby samemu poszukać Justina, przecież ją zniszczył. Z jakiegoś powodu, an43 376 który zrodził się w jego pokręconym mózgu, Diaz nie chciał, by Milla odnalazła syna. Jesus chciał zawiadomić szeryfa, ale Ellin odwiodła go od tego pomysłu. Powiedziała, że to tylko mało ważny osobisty papier i że nie ma sensu wszczynać awantury Milla wzięła się w garść i odwiesiła emocje na kołek. Miała jeszcze kilka rzeczy do zrobienia. Miejscowy bank był nieczynny od trzynastej do czternastej, bo i
absorbujące. On sam wybrał chirurgię jako specjalizację; wydawała się mu prawdziwym wyzwaniem. Położnictwo... było po prostu nudne i monotonne. Pewnie czasem zdarzały się przykre wypadki i lekarz położnik musiał reagować szybko i zdecydowanie. Ale najczęściej dzieci po prostu rozwijały się w łonach matek i szczęśliwie rodziły bez większych problemów Sprawdź 271 - Skoro już tu dotarłeś, mogłeś przecież porozmawiać z tym gościem. - Była noc. Nie chciałem go wystraszyć. Noc? Diaz był tu w nocy? Dzicz wokół wydawała się tak nieprzenikniona, surowa, tak... pełna, że Milla absolutnie nie mogła wyobrazić sobie, jak można w ciemności odnaleźć tu ścieżkę. Odnaleźć, a potem nie zgubić. Wiedziała wprawdzie, że Diaz czuje się jak ryba w wodzie na pustynnych terenach południowego zachodu, ale nie spodziewała się, że równie świetnie daje sobie radę pośród gór i lasów. A jednak zdawał się bezbłędnie wyczuwać kierunek, bez problemu znajdować trop. Poruszał się wśród dostojnych drzew cicho niczym duch.