bez watpienia. Marle nagle cos scisneło w gardle. Kobieta, bardzo szczupła, miała krótkie ciemne włosy, przenikliwe oczy, spiczasta brode i wyniosły wyraz twarzy. Koscista figure tej damy opinała bladoró¿owa suknia. Me¿czyzna u jej boku był wysoki i mocno zbudowany, w typie Johna Wayne'a. Wcisniety w elegancki, ciemny garnitur, wygladał nienaturalnie. Jego usmiech - jesli tak mo¿na okreslic ów 129 grymas - był wymuszony i sztuczny, jakby nie potrafił ukryc zniecierpliwienia. Có¿, to chyba jednak nie taka ciepła, kochajaca rodzina, jakiej teraz potrzebuje, pomyslała Marla, rozczarowana. Co gorsza, nie rozpoznała swoich własnych rodziców. Zwłaszcza ta kobieta wydała sie jej zupełnie obca. Z niczym sie nie kojarzyła, a jej ma¿... nie... jego widok poruszył jakas głeboko ukryta strune w duszy Marli... to niejasne uczucie było bardzo nieprzyjemne. Nie, ten człowiek nie wzbudził miłych, ciepłych skojarzen, wrecz przeciwnie... to była raczej niechec... a nawet gniew... głeboko zakorzeniona nienawisc. - Och, nie - szepneła, czujac, ¿e robi jej sie słabo. http://www.merino-shoes.pl/media/ prawdziwa -wcia¿ wspinał sie pod góre. A kobieta za kierownica, nie miała pojecia, ¿e zaraz zginie. Jego oddech nagle stał sie płytki i urywany. Spokojnie. Potraktuj to jak jeszcze jedno cwiczenie-takie, jakich musiałes wykonac setki wiele lat temu w jednostce słu¿b specjalnych. Dasz sobie rade. Jeszcze tylko kilka sekund i bedziesz w domu, wolny. Serce biło mu szybko, jak perkusja, dłonie w ciasnych rekawiczkach zwilgotniały od potu. Zza zakretu w dole padło na droge swiatło blizniaczych reflektorów mercedesa. Z drugiej strony, z góry, dobiegł pisk hamulców cie¿arówki. Teraz! Poderwał sie i stanał na srodku pasa wiodacego na południe. Lsniacy, czarny samochód przyspieszył. Me¿czyzna
Musi byc jakies wyjasnienie, jakas cieniutka niteczka, która musi chwycic i pociagnac, by spruc misternie utkany gobelin kłamstw, spowijajacy smierc Pam Delacroix. Ostro¿nie, by niczego nie przewrócic, obszedł ni¿szy poziom mieszkania - dwie sypialnie, łazienke i salon zamieniony na gabinet. Był to wyło¿ony ciemna boazeria Sprawdź sie w nim znajdowac. - Ale pani czuła, ¿e ktos był? Marla wzruszyła ramionami. - Nie mówiłam o tym wczesniej, bo nie jestem pewna. Mam powa¿ny problem z pamiecia, miewam dziwaczne, bezsensowne sny i to wszystko mogłam sobie tylko wyobrazic. Ten głos mógł nale¿ec do snu. - Ale nie jest pani tego pewna? - Nie - przyznała. Na mysl o tym, ¿e ktos istotnie mógł nachylac sie nad nia, ¿yczac jej smierci, oblał ja zimny pot. Tak blisko. Z taka nienawiscia. Z taka determinacja. - Ja... ja 344 niczego nie jestem pewna. Dzisiaj odwiedzilismy mojego ojca.