- Będzie — uśmiechnęła się niania. - Pewnie się chowa. Jest troszkę nieśmiały... Pomogła swoim podopiecznym wysiąść z samochodu, podczas gdy Gemma, ubrana w bluzkę w biało-turkusowe pasy i białe spodnie, wyszła na ich spotkanie. Po krótkich, choć serdecznych powitaniach, Gemma poprowadziła wszystkich do ogrodu. R S - Chodźmy tędy, Willow, Jamie powinien gdzieś tu być. Po chwili znaleźli się na tyłach domu. Część ogrodu przekształcono w plac zabaw wyposażony w piaskownicę, drabinki, huśtawki, a nawet basen. Willow dostała go od znajomych, którzy wyjechali za granicę. Amy otworzyła szeroko oczy. - Och! - wykrzyknęła z zachwytu. - Spójrzcie na to! Czy możemy się tam pobawić, Willow? - Oczywiście. - Ja też! - zawołał Mikey i czym prędzej pobiegł za siostrą na swoich krótkich nóżkach. Lizzie pozostała w tyle. Bacznie rozglądała się wkoło. Zapewne http://www.orto-dentica.com.pl/media/ Jakiś czas później, po zajęciach, Mark popatrzył na nią z uśmiechem. Sądząc z wyrazu jego twarzy, ucieszył się na widok ich obu. Pochylił się pod liną odgradzającą słuchaczy od wykładowcy i podszedł do nich. - Witam panie - rzekł. - Cześć - powiedziała z uśmiechem Alli. Czuła, Ŝe znowu puls jej przyspieszył. BoŜe, ale on tak ładnie pachnie! Tylko u niego pot w połączeniu z zapachem ciała jest tak podniecający. Jakby to było cudownie, gdyby porzucił tę etykietę i wziął ją w ramiona - moŜe by to i zrobił, pomyślała, ale gdzieś w zamkniętym pomieszczeniu. - Zastanawiałyśmy się z Eriką, czy damy radę skusić cię na wspólny obiad w „Royal Diner" - rzekła, nakazując sobie spokój. Zerknął na zegarek. - Chętnie, ale mam parę spraw do załatwienia. MoŜe
Gdy zajechały pod dom, Scott grał na trawniku w piłkę z Mikeyem. Zerknął na zegarek. Dochodziła ósma. Spodziewałby się ich wcześniej, gdyby Camryn nie zatelefonowała, że zabiera nianię i dziewczynki na kolację. - Wspaniałe się dzisiaj bawiłyśmy! - Camryn nie kryła entuzjazmu. - Po prostu cudownie! Sprawdź - No dobrze, przyszła. I co dalej? - Poszła prosto na górę. Podobno każe mówić do siebie Violet. Violet? Czyli Fiolek. Przybrała imię od kwiatu. Tak jak inne Pierron. - To Chop podsyła jej chłopców, prawda? Twarz Samanty stężała. - Nic o tym nie wiem. - Ja wiem. - Santos schwycił ją za rękę i ścisnął tak mocno, że się skrzywiła. - Chop obsługuje większość tych, którzy tu przychodzą. Ile bierze? I co jej załatwia? - Nigdy nie byłam w pokojach, ale słyszałam, że suka płaci od paru stów do paru tysięcy. Zależy na co ma ochotę. Kilka tysięcy to jednak nie dwadzieścia pięć. Santos pokiwał głową. Nie, te pieniądze musiała wydać na coś innego, nie na swoje fantazje. - Dzięki, Sam - powiedział, puszczając spoconą rękę. - Nie zapomnę ci tego. Odwrócił się i chciał odejść, ale Samanta zatrzymała go za ramię, mierząc pełnym uznania spojrzeniem. - Dług możesz spłacić już teraz. Zostań przez chwilę, zaszalejemy. - Przysunęła się do niego. - Nauczę cię kilku sztuczek. Zdjął jej rękę z ramienia.