domu i opowiadać sobie historie o duchach- Christopher poszedł się położyć wcześniej niż Lizzie, która posiedziała sobie jeszcze godzinę w spokoju, po czym sprawdziła, czy dzieci są już w łóżkach, i dopiero wtedy sama udała się na spoczynek Było dobrze po północy, gdy usłyszała pukanie. Żadne z dzieci nigdy nie pukało, więc mogłaby to być albo Gilly - po powrocie z imprezy - albo Christopher. Zapaliła lampkę i podciągnęła kołdrę. - Tak? Stał w drzwiach, ubrany w czarny jedwabny szlafrok. - O co chodzi, Christopherze? Od razu zrozumiała, że nie ma to nic wspólnego z dziećmi - w takim wypadku by załomotał albo wpadł bez pukania. Miał tę swoją nową minę zbitego psa, zupełnie jakby wypisał sobie na czole „ulituj się nade mną", ona czuła do niego już tylko pogardę. - Skończyły mi się tabletki przeciwbólowe. - Zdawało mi się, że masz ich całe tony. http://www.pol-rusztowania.com.pl/media/ - syknął i zostawił ją z Dannym. Nikos wstał od biurka, podszedł do okna. Widok wysokich gór zazwyczaj go odprężał, ale tego dnia nic nie działało na niego uspokajająco. Wyjrzał przez drugie okno, z którego było widać zatokę. Woda lśniła turkusowo, dzień był piękny, ale Nik wciąż miał paskudny nastrój. Wszystko przez Carrie. A przecież już było dobrze. Kiedy szli na plażę, była szczęśliwa i uśmiechnięta. Potem nagle coś w nią wstąpiło. Zachowywała się, jakby koniecznie chciała go wyprowadzić z równowagi. R S - Musimy porozmawiać.
- Bardzo chętnie - odparta Shipley, unikając odpowiedzi na pierwsze pytanie. - Już się robi. - Prawnik wprowadził ją do salonu i wyszedł, najwyraźniej zamierzając osobiście zaparzyć herbatę. - Cholera - mruknęła Shipley, rozglądając się po Sprawdź zbocza na prywatną plażę. - Idziemy - powiedziała, kiedy mały zjadł swoje śniadanie i zaczął się ciekawie rozglądać dookoła. Carrie wsadziła Danny'ego do spacerowego wózeczka na trzech kółkach. Wózek był jakby stworzony do R S wożenia malutkich dzieci po stromych, kamienistych ścieżkach, więc szło się całkiem wygodnie. Byli już prawie na plaży, gdy w poprzek ścieżki wyrosło wysokie ogrodzenie. Carrie się zatrzymała. Nie bardzo wiedziała, co zrobić, ale nie miała ochoty wracać na górę. Postanowiła sprawdzić, czy furtka blokująca przejście na pewno jest zamknięta. Jednak