oryginalnego, wydawało się jej, że zabija w ten sposób świeżość i prostotę swoich pierwotnych zamysłów. Kiedy wreszcie udało się jej nadać dziełu zadowalający styl, kompozycję i tytuł, w jej życie wtargnął Christopher Wade, zmieniając wszystko na zawsze. - Taka jest kolej rzeczy, prawda? - powiedziała do Susan Blake tego pierwszego wieczoru przy (wbrew najlepszym intencjom Susan) mocno zakrapianym obiedzie. - I akurat w czasie, gdy już wcale nie musiałam tak desperacko starać się o wydanie tej książki, kiedy miałam dostatecznie dużo pieniędzy, że nie wspomnę o dwójce dzieci, pojawiła się w moim życiu firma Vicuna. - Ale jesteś z tego zadowolona? - No chyba! Teraz, wiele lat później, przy lunchu w Isoli przy Knightsbridge, Susan i Lizzie omawiały plany kolejnej trasy połączonej z pokazami kulinarnymi. http://www.poznan-psychiatra.com.pl/media/ - Gdzie?! - przerwałam, zdecydowana oddać wszystko do ostatniej nitki stróżowi , byle jak najszybciej wynieść się z tego brzegu. - Powinien być na przodzie, na trakcie- zmieszanie odezwał się wampir. Droga, dotychczas prowadząca pod górkę, dała nurka w dół, i Krogania otworzyła się przed nami w całej wspaniałości stromych brzegów i potężnego łożyska, dwa razy szerszego od Pieszczoty. Most i naprawdę był. Jego zniszczony szkielet bardzo malowniczo dymił się pod księżycem, przypominając szkielet gigantycznego smoka. Lecz osadzać koni nie pomyśleliśmy - wilczy krąg otoczył brzeg i teraz zaciskał się, odciąwszy drogę powrotu. - Jeżeli spróbujesz dać nurka, już nie wynurzysz się - mrocznie obiecałam Smółce, mając nadzieję, że budowniczym starczyło rozumu nie stawiać most w samym szerokim i najgłębszym miejscu. Skok z wysokiego brzegu w nieznaną rzekę i bez tego zostawia masę niezapomnianych wrażeń, a kiedy wwalasz się tam konno na koniu, twoje uczucia można wyrazić tylko słowem: “Imruk (Przypomnienie autora: Bardzo nieprzyzwoite trolle przekleństwo. Często wykorzystuje się je ze słowem “pełny”)!!!” Opowiadając o podobnych momentach, który przeżyłam oni przeszczęśliwi wkręcą, że “całe życie przeszło mi przed oczami”, lecz ledwie zdążyłam dotrzeć do siedmiu lat, kiedy pojęłam, że jeszcze nie długo po będę na tym świecie – jako głucha, ślepa i z okropnym świerzbem w nosie. Pokręciwszy głową i mrużąc oczy, ja mniej więcej doszłam do siebie. Szybko obejrzałam się. Smółka szybko, celowo płynęła naprzód, rozgarniając wodę nie gorzej od kaczki. Konie wyraźnie opóźniały się. Zobaczyć, czy są na nich jeźdźcy, nie udało mi się. Kobyła już dotykała kopytami dna, kiedy wilki nareszcie zdecydowały przyłączyć się do zawodów pływackich. Prawda, skakać z rozbiegu nie zaczęli, a ostrożnie zeszli po brzegu. Po upływie kilka minut konie dostały się na mieliznę i westchnęłam z ulgą - nasze straty ograniczyły się do brody Rolara, bez śladu zginowszej w wirze. Wampirowi starczyło jednego spojrzenia, by stwierdzić: - Z ogierami tu nie podejdziemy, brzeg zbyt stromy. Wolha, ty ze Smółką wydostawajcie się i skaczcie konno, a my z Orsaną puścimy się wzdłuż mielizny, poszukamy... - Kiedy znajdziecie, wtedy wszyscy razem wydostaniemy się stąd - przerwałam. -- Ty co? Was tu bez soli zeżrą, a ja z góry będę się lubować? - Z dołu tobie będzie mniej do lubowania - odburknął Rolar. -- Leź, jak mówią... głupia! - Co? Głos ja nie podnosiłam, lecz po moim tonie wampir pojął, że żreć go będą nie tylko wilki, i rozsądnie się zamknął. Wilki powoli, lecz nieubłaganie zbliżały się. Na przodzie biegł przywódca, zachłannie błyskając oczami, jak idący na abordaż pirat. Dla efektu mu brakowało mu tylko jatagana w zębach.
w domu, we własnym łóżku. Tak jak sobie życzyła. - To musiał być trudny czas dla twojego ojca - zauważyła Maggie. Ash prychnął. - Może byłby, gdyby miał okazję zauważyć, że jego żona odchodzi. Sprawdź - Oczywiście, chętnie panu pomogę. - Dziękuję. - Keenan zerknął na ustawioną na stole tacę. - Ale proszę nie zapominać o herbacie. Na pewno się panu przyda. - Niczego mi nie trzeba. - Tony za nic nie poprosiłby o drinka. - Dobrze, ale jeśli zmieni pan zdanie... - Jeśli zmienię, to sobie sam naleję - nie wytrzymał Tony. - Jasne. W trakcie zadawanych pytań, mimo współczującego tonu, stało się oczywiste, że Jim Keenan chce się dowiedzieć jak najwięcej na temat ostatniej rozmowy