bardziej przerzedzone rude włosy i lekko piegowatą twarz. - Proszę przyjąć wyrazy współczucia. Jego orzechowe oczy spoglądały przenikliwie. Matthew znów ogarnął strach; aż do tej pory nie wyobrażał sobie, że mógłby mieć jeszcze jakieś powody do obaw. - Dziękuję. 140 - Pozwoli pan? - Detektyw wskazał drzwi do salonu. Wszyscy tam już byli. Flic w niebieskim bawełnianym swetrze nałożonym na szlafrok i w białych skarpetkach, straszliwie blada, usadowiła się w fotelu, podwijając pod siebie nogi. Kiedy Matthew pocałował ją w policzek - zupełnie zimny - nie odezwała się ani nie poruszyła. Pozostała trójka siedziała na sofie - Sylwia w tym samym miejscu, gdzie ją zostawił, ale Imogen znajdowała się teraz po jej prawej stronie, a Chloe po lewej. Paskudne wrażenie nierealności powróciło, wchłonęło go, oderwało od świata. - Dobrze się czujesz, Matthew? - spytała z troską Sylwia. Pokręcił przecząco głową, po czym dowlókł się jakoś do drugiego fotela i opadł ciężko na poduszkę. Sylwia podeszła do barku, zręcznym ruchem nalała czegoś do szklanki i wsunęła mu ją http://www.przedszkole17gda.com.pl - Czyżby namierzyły cię łowczynie fortun? - odgadła trafnie Jodie. Bez wątpienia był bogaty. Świadczył o tym samochód, ubranie, ale przede wszystkim maniery. - To dlatego chcesz się ze mną ożenić - domyśliła się - żeby trzymać je z daleka? - Niezupełnie. - Więc dlaczego? - Taki warunek postawiła moja zmarła babka w swoim testamencie. Jeżeli nie ożenię się w określonym czasie po jej śmierci, stracę coś, na czym mi bardzo zależy. Czoło Jodie przecięły drobne zmarszczki. - Dlaczego to zrobiła? Chciała, żebyś to odziedziczył, czy nie? - Sytuacja jest bardziej złożona, w grę wchodzą jeszcze inne... okoliczności. Przyjmij, że babka chciała zrobić dla mnie coś dobrego, ale wynikły pewne komplikacje. Jodie czekała na ciąg dalszy, ale Lorenzo wyciągnął do niej rękę. - Daj mi kluczyki od twojego auta. Zdecydowanie pokręciła głową. - Nie. - Nawet gdyby nie była jeszcze zupełnie pewna, że nie chce mężczyzny w swoim życiu, ten nieprawdopodobnie arogancki facet przekonałby ją o tym w stu procentach. Ale w tej samej chwili w jej głowie zalęgła się kusząca myśl. A gdyby tak zgodziła się pod warunkiem, że Lorenzo pojedzie z nią na ślub Johna i Louise? Zaproszone było całe miasteczko, więc para gości więcej nie powinna sprawić kłopotu... a poza tym zwyczajnie chciała tam być, pokazać światu i młodej parze, że nie tylko nie przejmuje się ich zdradą, ale nawet znalazła sobie nowego partnera. Odrzucona narzeczona czułaby się najlepiej w towarzystwie mężczyzny przystojniejszego i lepszego pod każdym względem niż poprzedni. W dodatku byłby to mężczyzna, który za wszelką cenę pragnie ją poślubić! Z tych słodkich rozważań wyrwał ją głos Lorenza.
ciało jego żony roztrzaskało się przy zderzeniu z kamienną posadzką tarasu. Ze prawdopodobnie Karo rozpaczliwie szukała jakiegoś punktu oparcia przed ostatecznym upadkiem, raniąc sobie przy tym ręce i łamiąc paznokcie. Wiedział już wszystko, czego potrzebował, a nawet więcej. Z wyjątkiem tej jednej, absolutnie zaskakującej rzeczy. Sprawdź ogrodu, sam zaś wrócił do domu. Jeśli Karolinie nie zaszkodzi herbata, a potem ewentualnie grzanka, będzie musiał powiedzieć prawdę. Ostatecznie mógłby zaczekać jeszcze parę godzin, aż żona odzyska więcej sił i ewentualnie weźmie kąpiel. Ale Flic może zatelefonować, a nawet wrócić wcześniej ze szkoły. Doktor Lucas też może zadzwonić albo wpaść po drodze. Czyli nie ma wyboru. 12. - Nie wierzę ci. Z góry wiedział, co powie Karo, a przynajmniej, jak to odczuje, lecz i tak zrobiło mu się przykro. Popatrzył na jej twarz, pragnąc