– Tak. Lubię trzymać w ręku butelkę i wiedzieć, że w każdej chwili mogę ją odstawić. To chyba kwestia poczucia własnej siły. A poza tym – mrugnęła do niego – butelka piwa ma cholernie przyjemny falliczny kształt. Śmiech Quincy’ego sprawił Rainie dziwną satysfakcję. Mogła się założyć, że agent specjalny nie śmiał się często. A szkoda, bo było mu z tym do twarzy. Odstawiła butelkę. – Powiedz mi prawdę, agespie, co sprowadza cię do Bakersville? – Praca, oczywiście. Jak zwykle. – Dużo podróżujesz? – Do trzech, czterech miast tygodniowo. Czasem już nie wiem, czy jestem agentem federalnym, czy gwiazdą rocka. – I jak tu się z kimś związać na dłużej? – rzuciła niby od niechcenia. Quincy uniósł kącik ust. Przejrzał ją. – Byłem żonaty – powiedział. – Trwało to piętnaście lat. Pewnie o siedem dłużej, niż na to zasługiwałem. Nosiłem w torbie jej zdjęcie w srebrnej ramce. W każdym pokoju hotelowym, w którym się zatrzymywałem, zaczynałem od ustawienia go przy łóżku. Niestety, żona inaczej wyobrażała sobie szczęście małżeńskie. Rozwiedliśmy się. Nauczyłem się pracować bez jej zdjęcia na biurku. A ty? – Ja się nie bawię w związki. Mam na ich temat określoną opinię. Wystarczy, że połowa Amerykanów się rozwodzi. http://www.przydomowa-oczyszczalnia.info.pl/media/ Kimberly zaczęła opowiadać o swoim szanowanym profesorze. Ciekawe, że Bethie twierdziła zawsze, że to kariera Quincy'ego w biurze zagraża ich rodzinie. Nikt z nich nie podejrzewał, że nawet specjaliści 253 w dziedzinie zdrowia psychicznego mogą stawać w obliczu zagrożenia ze strony niezrównoważonych pacjentów i rozczarowanych rodzin. Andrews przeprowadzał wywiady z Miguelem Sanchezem w ramach badania jego przypadku. Kiedy zapoznał się z serią zabójstw i osobami policjantów zaangażowanych w sprawę, poznał rolę Montgomery'ego i zrozumiał, że prawdopodobnie znalazł innego człowieka, który równie mocno nienawidził Quincy'ego. Odnalazł Alberta w Wirginii i przy kolacji przedstawił mu swoją sprawę. Po wypiciu paru piw ostatecznie przeciągnął Montgomery'ego na swoją stronę.
szyć konstytucyjnym prawem wolności słowa. Do więzień zawitały kompu¬ tery i oprogramowanie potrzebne do składania tekstu. Wtedy w całym kraj jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać coraz to nowe gazetki więziennej Niektóre miały zasięg lokalny, inne rozprowadzano po całym kraju. Pojawiły się ogłoszenia kodowane. Chcesz rozesłać jakąś informację? Zakamuflu¬ ją tak, żeby wyglądała jak poszukiwanie przyjaciela do korespondencji, za¬ Sprawdź Środa, 16 maja, 17.57 Jego ulubionym serwisem był AOL. Podobał mu się sposób, w jaki grupowano tam najważniejsze wiadomości, by ułatwiać przeskakiwanie z jednego tematu na drugi. Podwójne kliknięcie w skrót informacji dnia. Syn szeryfa podejrzany o rzeź w miasteczku. Dwa akapity dalej znowu podwójne kliknięcie i już miał przed sobą szczegółowy raport. Cały świat przesyła wyrazy współczucia. Trzy rodziny pogrążone w rozpaczy. Prezydent domaga się ograniczenia dostępu do broni. Bla, bla, bla. Ramka z boku proponowała dodatkowe opcje. Mógł porozmawiać na ten temat z osobami zainteresowanymi. Obejrzeć wykaz chronologiczny wszystkich szkolnych strzelanin w ostatnim czasie. Przeczytać wywiad z tymi, którzy przeżyli masakrę w innych szkołach i dowiedzieć się, jak bardzo każdy kolejny incydent otwierał stare rany. Przejrzał ten artykuł. Otwarte rany, krwawiące serca. Boże, uwielbiał to współczesne dziennikarstwo. Dlatego trzymał pod szkłem egzemplarz „Time’u” z dwudziestego grudnia 1999 roku. Wszystko dla natchnienia.