Owszem, był zdrowym młodym mężczyzną, ale dotąd zawsze potrafił oddzielać pracę od zaspokajania seksualnego apetytu. Tylko z Carrie było jakoś inaczej. Musiała zrobić na nim wrażenie, skoro był gotów poświęcić dla niej tak wiele. Carrie siedziała na balkonie i karmiła Danny'ego, zastanawiając się, czemu się dała wpakować w tę beznadziejną sytuację. Nik zapowiedział, że chce brać czynny udział w wychowaniu Danny'ego, tymczasem już piąty dzień był nieobecny. A jeśli w ogóle nie wróci? Przecież mógł ją tutaj zostawić pod strażą, zamkniętą jak księżniczkę w wysokiej wieży, Nie, to nie jest możliwe, pomyślała i postanowiła już więcej nie zawracać sobie głowy Nikosem Kristallisem. Był przepiękny poranek, kusiło lazurowe morze, które widać było z balkonu. Carrie postanowiła zabrać Danny'ego na spacer po posiadłości. Wprawdzie oboje zdążyli już obejrzeć każdy, nawet najmniejszy zakątek otaczającego willę wspaniałego ogrodu, ale tym razem http://www.medycynapracy.net.pl - Nie chciałbym, żeby twoja duma i niechęć do mnie przesłoniły ci dobro Danny'ego. - On wcale nie jest chory. - Carrie przygryzła wargę. - W czasie ząbkowania dzieci zawsze marudzą i często mają gorączkę, ale to żadna choroba. Jak na złość lunął deszcz i Danny głośno zapłakał. - Zawiozę was do domu, czy sobie tego życzysz, czy nie - oświadczył Nikos. Nie zważając na protesty Carrie, zabrał z jej rąk wrzeszczące wniebogłosy dziecko, usadził w dziecięcym foteliku zamocowanym na tylnym siedzeniu limuzyny i prędko zapiął pasy. Carrie mogła już tylko usiąść obok Danny'ego. Nie miała innego wyjścia.
- Patrząc jaki pień! - wykręcił się Rolar, wskazując na mizerną jodłę mojego wzrostu. - Przyjedziecie wiosną to sprawdzicie – przerwałam spór. - Leszy go wie, ile jeszcze mamy iść i jaka świnia zeszłej w nocy zostawiła na drodze cztery ślady z parzystymi pazurami. Dzisiejszej nocy zanocujemy pod dachem - dosyć mam dzikiej przyrody i wdzięków koczowniczego życia: jeden bok na ognisku się rumieni, drugiego nad ranem nie możesz rozmrozić. - Jeżeli wierzyć legendom, samotne chatki należą do złych wiedźm - poważnie zauważyła Orsana. -- I zwiedzać je kategorycznie się zabrania. - Mamy bać się wiedźm? - przypomniał wampir, podnosząc się ze skrzypiących schodków. - Wiedźma wiedźmie wrogiem - nie zgodziłam się, przypominając sobie własne gorzkie doświadczenia przekonawszy się, że inni koledzy są gorsi niż upiory, a uwolnić się od nich jeszcze trudniej. - Zastukaj na wszelki wypadek, może tam ktoś jest? Sprawdź kobietę od porzucenia męża czy rozwodu, nawet jeśli tego pragnie. Muszę się liczyć z tym, że wszelkie moje starania w obrębie prawa nieodwołalnie skończą się odebraniem Iriny nie tylko ojcu, ale matce. - Czyli w sumie jeszcze większą biedą. - Możliwe. - Nigdy przedtem nie wypytywałem cię - rzekł wolno Novak - bo nigdy nie chciałem wiedzieć zbyt dużo na temat twoich metod działania... Allbeury się uśmiechnął. - A o co chcesz mnie poprosić? Żebym przekroczył ramy prawa?